40 Yaş Ne İfade Ediyor?

Benim için kelimelere sığmayacak kadar çoook anlam ifade ediyor…
Büyükler derdi ‘zaman çook çabuk geçiyor gençliğinizin değerini bilin’ diye gülerdik çok da üstünde durmazdık söylenenlerin.
Sonra yılların hızla akıp gittiğini otuzlu yaşlarda anlamaya başlamakla birlikte kırka girince çok iyi hissettim. Tüm bu yıllar içinde neler değişmisti acı-tatlı ne günler yaşamıştık. Hep bu tarz anlatımlar olur herkes aynı konulardan bahseder bedenimizin ruhumuzun yıpranmasından isteyipte yapamadıklarından vs. Bu konular açılınca herkesin konuşaçakları birbirine benzer…
Bende tüm bunlara katılmakla birlikte kazandığım tecrübelerimi, yapabildiğim güzel şeyleri gözümünün önüne getirip mutlu oluyorum. Elbette yapamadıklarımla da üzülüyorum imkan olursa daha iyisini yapacağımı ümid ediyorum.
Ancak bunca yılın bilinenin aksine bana kattığı tecrübeler de var.
Mesela beni düşmanlarım veya el dediklerim çok incitemedi hayatım boyunca bu tür insanlara karşı hep tedbirli oldum ve hep savunma sistemlerim açıktı…
Bedenimin yıpraması, hastalıklarım, sıkıntılarım herkesin yaşadığı şeyler elbette beni de yordu ama beni en çok da dostlarım, arkadaşlarım, akrabalarım yordu. Bunlardan bana zarar gelmez dediklerim yordu acıttı incitti üzdü. Çünkü bunlara karşı hiçbir zaman tedbirli değildim bunlardan zarar gelmez dedim tam da onlardan zarar geldi.
Yani hiç birşey ‘biz’ dediklerim kadar acıtmadı. Belkide dost, akraba ve arkadaşlardan beklemediğimiz için aldığımız darbeler daha çok acı veriyor.
Daha neler neler mi öğreniyorsun?
Mesela;
Sahte gülüşler daha çok acıtıyor,
Yıllarca aramayıp işi düşünce arayanlar daha çok acıtıyor,
Sadece menfaat icin yüzüne gülenler daha çok acıtıyor,
Herkese gücün yettiğince yardım edip edip de ihtiyacın olunca kimseyi bulamamak daha çok acıtıyor,
Yıllarca gücün nispetince destekleyip sonra gücüm yok artık destek veremiyorum dediğinde seni dünyanın en vefasız insanı ilan etmeleri daha çok acıtıyor,
Doğruluğuna dürüstlüğüne dik duruşuna göre değilde aldığın paraya-makama göre itibar görmen daha çok acıtıyor,
Çok güzel bir konuyu konuşmak istediğinde bile karşındakinin işine gelirse seni dinlediğini işine gelmezse adam yerine bile koymadığını görmen daha çok acıtıyor,
Hak, hukuk, adalet diye haykıran insanların tüm bu değerleri kendi çıkarlarına göre kullandıklarını görünce daha çok acıtıyor,
Mesele maneviyat olunca mangalda kül bırakmayıp; tüm İslam’i değerleri kendi çıkarları icin kullananları görünce daha çok acıtıyor,
Dinimiz, Vatanımız, Milletimiz deyip haksız bir şekilde devletin ihalelerini götürenleri görünce daha çok acıtıyor,
Haram yememek, doğru, dürüst kalmak istediğinde salak yerine konmak daha çok acıtıyor,
Kendi halince kimseye yük olmadan zarar vermeden yaşasan bile başkalarına menfaat sağlamadığında seni kötü ilan etmeleri daha çok acıtıyor,
Kendisi saçıp savurduğu israf üzere yaşadığı ve daha çok imkana sahip olduğu halde başkasının maşanı hasedle takip edenleri görünce daha çok acıtıyor,
Sen herkesin açığını, yanlışını kapatıp onu korurken en küçük bir kusurunu bulunca bunu yaygara yapan dost bildiğimiz kişileri görünce daha çok acıtıyor,
…
Bu maddeler o kadar çok ki say say bitmez. Sonuçta tecrübe neydi hayatta yediğiniz kazıkların bileşkesiydi…
İyi tarafından bakalım. Çoook tecrübe kazandık…
Peki bundan sonra; Her ne kadar HAYATA BAKIŞ AÇIMIZ DEĞİŞSE DE daha çoook kazanılacak tecrübe var…
Bu yazıyı Kur’an-ı Kerim’de geçen kırk yaşla ilgili duayla noktalayalım…
“Nihayet insan, gücünü kuvvetini bulup daha sonra kırk yaşına girince, “Ya Rabbî!” der. “Gerek bana, gerek anneme babama lütfettiğin nimetlerine şükür yoluna beni sevket. Senin râzı olacağın makbul ve güzel iş yapmaya beni yönelt ve bana salih, dine bağlı, makbul nesil nasip eyle! Rabbim! Senin kapına döndüm, ben Sana teslim olanlardanım.”