Esrarengiz kuyu…

ANKARA-BHA

“Gece, dip, karanlık ve gayya” detaylarını kendi şiirsel diliyle yeniden işleyen Erkılıç, insanlığın yaşadığı derin kırılmalara dikkat çekti.

Siyasetin yorduğu, soykırımın sürdüğü, haksızlığın / hukuksuzluğun orta yerde durduğu bir dünyada;

Esrarengiz gece…
Karanlık dip…
Üstü darağacı, ortası ip…
Sallanan sallanana
Gerçek…
Hayal…
Ya da muhayyel: Gayya…

Gayya kuyusunda güneşi gördüm
Karanlık ırzına geçmek üzreydi
Rüya sanıp bunu hayıra yordum
Güneş karanlığı içmek üzreydi

***

İnsanların cayır cayır yakıldığı, binaların gümbür gümbür yıkıldığı, gökte uçan kuşların sapır sapır döküldüğü bir dünyada;

Esrarengiz ölüm…
Bin bir zulüm
Çekilen çile…
Kurulan hile…
Sapsız çöp…
Kırılan kırılana
Hayat…
Ya da ötesi: Âb…

Âbı hayat denen sıvıyı gördüm
Ölüm, suyu benden almak üzreydi
Pınar sanıp koştum kendimi yordum
Hayat, su olmazsa ölmek üzreydi

***

Siyasetin sığlığında, soykırımın çığlığında, haksızlığın / hukuksuzluğun cirit attığı, sevgisiz / sevdasız, aşksız bir dünyadayız…

Dertler;
Bizim, sizin…
Benim, senin…
Mevzu: Derin…

Derince kazılan kuyudur gördüm
Kuyu, soğuk suya batmak üzreydi
Musalla deminin suyudur yordum
Su, beni kuyuya atmak üzreydi

***

‘Uykuda mısın sevgili yarim’ türküsüyle uyandım; esrarlı dünyaya ve yaşanası hayata…