İçimizde ki sokak…

Köşe Yazarları - 08.11.2014 - 19:58

İçimizde ki her sokak derin anlamlar taşır yaşanmışlıklarımızın dahilinde ve her sokağımızın içinde barınan bir hikaye vardır mutlak suretle… Çoğu zaman gerçek huzuru nerede bulduysan, dönüp dolaşıp aynı yere geliyorsun; sen istemesen bile yol bir şekilde o kapıya çıkıyor. Durduğumuz yer doğru mu ya da baktığımız yerden gördüklerimiz gerçeği yansıtıyor mu tartışılır lakin ‘’huzur’’ hissi değişmez. O asla yanıltıcı olamaz. İçimizde ki her sokağın sonu huzura gebe değil maalesef. Yanlış kararlar, yanlış zamanlar ve yaşadıkça yanlış olduğuna kanaat getirdiğimiz insanlar… İşte hepsi içimizde ki sokaklarda bir köşe başı aslında. Bazen bizim izin verdiğimiz kadar ikamet hakkı olanlar, bazen de zoraki sokak ihlali yapanlar… Gören de hep bir kalabalık içindeyiz zanneder! Evet bunun adı benim nazarımda ‘’kuru kalabalık’’ aslında. Oysa dedim ya içimizde ki her sokak derin anlamlar taşır, her birinin ayrı bir adı vardır! Mesela benim içimde ki en derin, en huzurlu ve en uzun sokağımın adı ‘’AİLE’’ dir. Orası tarafımdan koruma altındadır ve her türlü yol çalışmasına kapalıdır. Her rengi barındırır içinde ve her şeyin başında en şeffaf olanıdır. Biraz ötesinde onunla kesişen; birçok çukurdan, taştan temizlenmiş zamana yayarak emek verip, çaba sarf ederek oluşturduğum(uz) içinde maviyi ve yeşili barından ‘’DOSTLUK’’ sokağım gelir. Sokağın başında durduğunuzda mesafesi kısa gibi görünse de size; içinde yer verdiklerim hayatımda kemikleşmiş insanlardır. Her türlü kalp kırıklığında, iç daraltısında, dibe vuruşta varlıklarıyla toparlandığım ve nefes almamı kolaylaştıran dostlarımın sokağıdır burası. Tabi bir de hayatımızda bizi biz yapan birçok gerçeğin, sınandığımız birçok olayın ve insanın ‘’geçmiş’’ adı altında yaşadığı arka bahçeye çıkan sokağım(ız) var! Ne kadar üzerine toprak atsak da kendini canlı tutmak için uğraşan anılar… Ruhu uçlarla ve aşırılıklarla yoğrulan bir insan, bir daha asla sıradanlığa dönemez. Çünkü sıradanlık o kadar hoşgörülü bir şey değil. Oysa insan ruhuna iyi bakmalı, hatta çokça özgür kılmalı. Kabullenmek… Bu zaten hayatın bize dayattığı bir durum. Gideni kabullenmek… Öleni kabullenmek… Kaybetmeyi kabullenmek… İşte bu duyguların hepsi yaşamımızın arka bahçesinde birikiyor. Sonra bu bahçenin kimse tarafından keşfedilmemesi için etrafa gerçekle alakası olmayan bir suret çıkıyor. Üstünlük kurma çabasını ve sahip olma isteğini de beraberinde getiriyor. Oysa üstünlük kompleksi, insanı en derin çocukluk yaralarıyla ele verir. O tepeden bakadursun; tepeden baktığı insanlar onun eteğinde ki taşları daha rahat görür. Aslında gerçekten kim olduğunuzu, ne olduğunuzu ve nasıl hissettiğinizi hiç çekinmeden gösterebileceğiniz tek bir kişi bile varsa hayatınızda; siz dünyada ki en şanslı insanlardan birisiniz demektir.

Birinci kural; Ruhunuzu tamamlayan kişi(ler); hislerinizi tam anlayan kişi(lerdir). Böyle insanlar aşkta da, dostlukta da ruhunuzu ışıklandır ve bir o kadar renklendirir. Evet bazen yora da bilir ama uyuyup, dinlendirmeye kıyamazsınız. Onları kaybetmeyin. İkinci kural; Sadece sevmek yetmez. Bununla birlikte anlaşılır olmak, olumsuz düşünmemek, ikili ilişkilerde üçüncü kişileri aradan çıkartmak, anlamaya çalışmak ve bunu yaparken gülümsemek gerekir. İşte o zaman mutluluk kaçınılmaz olacaktır. Üçüncü kural; Küçük düşünen insanların, büyük korkuları vardır ve bu yüzden genelde saldırgan ve öfkeli olurlar. Eğer böyle insanları akıllıca hayatınızda tutar ve kendinizi de koruma altına alırsanız; dünyanın ne olduğunu değil, ne olmadığını öğretebilirler size… Malum başımızda çokça var bunlardan! Kör, sağır ve dilsiz sokaklarınızı geçişe kapatın! En sahici olanlar sizlere zaten bir ömür yetecektir. Bizim dışımızda yaşanan onca mutsuz hayat içerisinde, sahiciliğini, manevi değerlerini kaybetmiş bunca (insan) arasında, biz iyilerin birbirine daha çok ihtiyacı var. Diyeceğim şu ki ; Yüreğinde kimseye dair sevgi, vefa ve vicdan dürtüsü barındıramayan, sürekli kendi yalnızlığı ile övünen, egosuna sponsor arayan tüm karanlık insanlar benim azılı düşmanımdır. ÇÜNKÜ İNSANLAR ÇOK YARAMAZ OLDUĞUNDA; BEN YAZAMAZ OLUYORUM!